چای سبز

گیاه چای، گل بزرگی است که دارای برگ های همیشه سبز است. چای سبز بومی چین است و در آن کشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای در تمامی نقاط آسیا و بخش هایی از خاورمیانه و آفریقا نیز کشت می شود.
ترکیبات گیاه چای
غنچه برگ و برگ های جوان، بهترین بخش چای سبز هستند. چای حاوی کافئین، آلکالوییدهای پورین، تئوفیلین و تئوبرومین است. اما فعال ترین ترکیبات موجود در آن عبارتند از "پلی فنول ها" که بسیاری از خواص درمانی چای، ناشی از وجود آنهاست. فرآورده های چای سبز عاری از کافئین دارای پلی فنول های فشرده است.
. چای سبز ماده پیشگیری کننده مهمی در برابر سرطان، افزایش چربی های خون، سفت شدن رگ ها و حفره های دندان است.
چای سبز در رفع تعدادی از عفونت های قارچی، باکتری و حتی ویروسی (نظیر سرماخوردگی عادی) نیز مفید است.
این گیاه رگ ها را تقویت و از تجمع چربی های زیاد در خون جلوگیری می کند.
این گیاه خلط را از گلوی ملتهب پاک و اثر مواد سمی را خنثی می کند. یکی از عناصر فعال در چای سبز، به اندازه آسپیرین از تجمع پلاکت های خونی جلوگیری می کند که این اثر گردش خون را بهبود می بخشد.